Perfectie?

Ik houd van afwijkend. Van niet perfect. Van anders dan anders. En ja ook in uiterlijk. In een outfit. In een combinatie. In een totaal look van haar, kleding en schoen. Het mag van mij wel schuren.

Ik merk in mijn werk dat veel vrouwen er perfect bij willen lopen. De lat hoog leggen. Het op orde willen hebben. En van mij willen weten hoe dat voor elkaar te krijgen. Zich schamen als het niet klopt, wat 'het' ook mag zijn.

Maar niet perfect is zoveel leuker, menselijker, meer eigen en boeiender.

Dus denk daar aan als jij bij een event een gat in je panty blijkt te hebben. Zoiets is meteen een ijsbreker. En ja je kunt een extra panty in je tas stoppen. Of als je labeltje uit je jasje steekt. Iemand gaat dat in je jasje duwen, en je hebt meteen een gesprek. Of knip het labeltje af. Weet je nog dat je uitgleed op je pumps, te midden van een volle zaal? Niemand die jou vergeet, maak er gebruik van. Of dat je alleen een zwarte broek schoon blijkt te hebben in je kast terwijl je nu net een donkerblauwe aan wilde. Doet meer voor het oog hoor, de combi blauw en zwart, dan zwart zwart.

De keren dat ik in mijn te gekke, maar onmogelijk draagbare outfits een feest binnenstapte. De momenten dat ik op de fiets stapte en bij de eerste bocht bleef haken in mijn lange rok. De klantgesprekken waarbij ik al snel ontdekte dat mijn nagellak eraf bleek te zijn bij mijn wijsvinger, gebeurt bij het opbergen van mijn sleutels. Op de foto draag ik een jurk die totaal doorschijnt. En ja, daar kwam ik achter op een event omdat iemand daar een opmerking over maakte nadat ik gesproken had: 'Uh, ik zie ALLES zitten.' Dus....pfff maar oh de gesprekken die daar uitrolden. De herkenning bij andere vrouwen. De vriendschappen die daaruit ontstaan zijn. Denk daar maar eens aan bij de volgende keer dat je look niet 'perfect' is of voelt.