"Eerst heb je een vooroordeel, daarna een oordeel!"
Net voor mijn vakantie had ik een kastsessie met Anna. Ze vertelde me tijdens het kennismakingsgesprek dat ze wel wist wat aan te trekken in de ochtend en ook dat ze hele geweldige items in haar kast had liggen. Maar, vertelde Anna daarnaast, ze had sterk het gevoel dat er meer uit haar kast te halen was. Dat er met andere woorden méér in zat. In haar creativiteit, in haar outfit keuzes en in haar combinaties. En dus gingen we samen aan de slag in haar kast. Elk item ging door onze handen en bekeken we. Wat paste nog bij Anna’s stijl en leven? Welk kledingstuk had aanpassing nodig bij de kleermaker of in een verfbad? Welk kledingstuk paste niet meer? En bijna alles uit haar kast werd ook even aangetrokken. Ik hoorde Anna halverwege de kastsessie uitroepen: ’Whaaa eerst heb je een vooroordeel en daarna een oordeel.’
En met deze uitspraak sloeg ze wat mij betreft de spijker op de kop.
Foto: Anne den Haan
Onze kleding komt op een bepaalt moment van ons leven in de kledingkast te hangen. En die kleding dragen we dan een periode. Tot we het zat zijn, of er iets mee is (zoals een gat, een kapotte rits of het gaat lubberen). We vergeten het kledingstuk en andere kledingstukken komen vaker uit de kast. Dan begint zich een herinnering te nestelen in ons hoofd, een herinnering die vastkleeft aan dat kledingstuk. En die herinnering gaat al snel een heel eigen leven leiden. En zo ontstaat een vooroordeel. We missen op dat moment de hedendaagse draag ervaring, de user experience om dat vooroordeel teniet te doen, immers we trekken het niet meer aan. En dit kabbelt voort tot het moment komt dat een kledingkast teveel uit dat soort vooroordelen gaat bestaan. Dat het ons regelmatig en heftig gaat irriteren of zelf belemmeren in ons leven. En dat we vervolgens maar geld blijven uitgeven aan nieuwe kleding in onze kast, terwijl we weten dat we wel genoeg hebben. En dat gebeurde dus met Anna. Ze wist dat het anders kon, maar ze had nieuwe energie nodig in haar kast, een nieuwe aanpak bij het maken van combinaties, een doorbraak in haar eigen gewoontes en patronen die ze dagelijks gebruikte als ze zich aankleedde, om vervolgens weer oordelen te kunnen vormen die een waarheid in zich hebben. Die oordelen die passen bij het leven dat ze nu wil leiden.
We winkelden met ontzettend veel plezier en creativiteit in haar kast. Anna schreef een recensie over haar kastsessie, die ik onder dit blog zal plaatsen. Voor jou: Ga je kast door. Haal de vooroordelen uit je kast. Pas alles aan. Maak combinaties. Oordeel i.p.v. veroordeel. En lukt dat niet? Dan weet je me te vinden. En ik kan het niet laten om te melden dat dit stuk over veroordelen en oordelen en mijn tip ‘Voor jou’ voor alle aspecten in je leven toepasbaar zijn. Niet alleen voor in je kledingkast.
“Mijn kleren en ik, wij houden van elkaar. Dat is al zo zolang ik me kan herinneren. Er zijn kledingstukken die ik als kind had die ik nu nog zou willen dragen. Helaas had mijn moeder een andere smaak dan ik en moest ik regelmatig iets aan waar ik me lelijk en ongelukkig in voelde. Hoe fijn is het dan als je als puber kledinggeld krijgt en het zelf mag bepalen! De hele wereld ligt open en alles is mogelijk! Helaas was ik ook maar een meisje dat graag deed wat anderen van me verwachtten en dat vooral niet te veel uit de toon wilde vallen. Een meeloper was ik niet en ik zag er zeker niet uit zoals iedereen, maar ik voelde me toch vooral opvallend onopvallend.
Gelukkig is dat nu, vele jaren later, heel anders. Elke dag ben ik blij als ik naar mijn kleren kijk. Ik weet van welke kleuren ik houd, wat mij goed staat, waar ik blij van word. En toch… Nog steeds durfde ik er niet helemaal voor te gaan. Nog steeds hield ik rekening met wat anderen ervan zouden kunnen vinden. In mijn kast waren de mooiste kleren te vinden, verzameld in de loop der jaren. Toch trok ik steeds hetzelfde aan en durfde gewoon niet te durven. Een kledingstuk combineren met de juiste schoenen was ook een uitdaging. Inmiddels waren er ook vreemde kostgangers mijn kast binnengedrongen, gekocht met een vriendin die zei dat het me zo mooi stond of omdat ik zelf dacht dat het goed zou passen bij… Zo zou ik heus nog jaren door kunnen gaan. Met mijn kast was goed te leven en het leven kabbelde rustig door. En toch….
Wat heeft mij doen besluiten Chiara uit te nodigen voor een kijkje in mijn kast? Ik weet het niet precies. Noem het intuïtie. Het is in elk geval het beste besluit dat ik in jaren nam en dan overdrijf ik niet! Chiara kwam, zag en overwon. Toen ik haar benaderde had ik het idee dat ik voor haar nummer zoveel was en niet persé een interessante klant. Maar meteen bij het eerst contact en daarna tijdens het telefoongesprek voelde ik me gehoord en ‘gezien’. Ze gaf me het gevoel dat ik ertoe deed. Dat lijkt misschien wat overdreven, maar was voor mij heel belangrijk. Kijken in iemands kast is alsof je kijkt in iemands leven. Zo voelde dat in ieder geval voor mij. Haar uitnodigen was daarom best een stap. Wel een intuïtieve stap en ik gaf me er gewoon maar aan over.
En toen was ze daar, lachend en wel en met prachtige kleren aan, waarbij ik mijn ogen uitkeek. Bij een kopje thee maakten we eerst wat beter kennis en dat was voor haar echt nodig om precies duidelijk te krijgen wat mijn wensen waren en vooral ook wie ik was en wat bij mij paste. Toen pas gingen we naar mijn kast en begon het grote avontuur, waar ik nu, een week later, nog middenin zit. Omdat ze heel goed keek naar wie ik was werd al snel duidelijk welke kledingstukken mochten blijven en welke een ander leven verdienden.
Het mooie was dat ze me allerlei inzichten gaf en combinaties liet zien, maar dat ze me tegelijkertijd ook zelf liet denken en uitproberen, zodat het nu voelt alsof ik het heus zelf kan. Mijn twijfels van tevoren hadden ermee te maken dat ik dacht dat iemand anders voor mij zou bepalen wat mijn smaak was en mij indirect het idee zou geven dat ik het zelf niet kon. Maar het tegendeel blijkt waar: die geweldige kleren in mijn kast heb ik toch echt zelf gekocht! Combineren kan ik ook best, als ik mijn verstand even niet de baas laat spelen, maar mijn gevoel. Het is alsof er een luikje is opengegaan en ik ineens zie hoe het werkt. Het is echt wonderbaarlijk. Chiara heeft mij een groot cadeau gegeven waar ik de rest van mijn leven plezier van zal hebben. Het mooiste is dat dat cadeau al die jaren recht voor mijn neus stond, maar ik geen idee had hoe ik het open moest maken. Mijn creatieve kant was verdwenen onder een dikke laag stof, maar is nu weer opgepoetst en nieuw leven ingeblazen. De kastsessie met Chiara is daarom zoveel meer dan een bezem door je klerenkast. Ze komt tot de kern, maar: alleen als je dat zelf wil.
Dank je zeer, Chiara!” ANNA