Vier je lijf!
Dit blog is voor alle vrouwen die het idee hebben dat ze moeten voldoen aan een niet bestaand ideaal. Ingegeven door hun opvoeding, vriendinnen, collega’s, de media. Kortom, door de maatschappij! Voor alle vrouwen die dénken dat ze te dik, te dun, te lang of te kort zijn. Die vinden dat ze te grote of te kleine borsten hebben, te brede heupen, geen billen of… [vul het maar in]. Dit blog is voor jou!
Een lijf is een lijf
Ik neem je deze keer mee in hoe ik mijn dik zijn heb leren omarmen. En meer nog, ik wil je vertellen dat er niet zoiets bestaat als het ‘perfecte figuur’. Een lijf is een lijf. Ik wens het je toe dat jij jouw lichaam gaat vieren! Omdat het JOUW lijf is. Omdat het je elke dag draagt en jij het overal mee naartoe neemt in alle rollen die jij als vrouw hebt. En omdat jij, hoe dan ook, goed bent zoals je NU bent. Niet toen je jonger was, niet zoals je ideale toekomstbeeld is. NU.
Met klotsende oksels
Weet dat als jij dit leest, ik het heel spannend vond om te schrijven. Ik lijk wel heel stoer en open maar er zijn ook onderwerpen waar ik niet zo snel over begin. Dit is er een van. En waarom zul je denken? Waarom begin ik er niet zo snel over? Omdat dit een van de onderwerpen is die ontiegelijk persoonlijk is, mijn dochter zal dit lezen. Aan de andere kant, misschien is dat juist waarom de tijd nu gekomen is dat ik erover schrijf. Ik schrijf dit blog ook voor jou Yael, met je veranderende puberlijf. Dat je weet, en nooit zult vergeten, hoe ik hierover denk en wat ik voel. Maar vooral omdat ik wil dat jij weet dat je altijd, ALTIJD, prachtig bent. En dat je goed bent zoals je bent.
Ook maar gewoon bedacht
Voordat ik verder ga, wil ik het eerst hebben over de woorden die we gebruiken. De lat waar we onszelf aan meten. Want wat is nou eigenlijk ‘dik’... Is dat een hoog BMI, volgens een systeem dat ooit door iemand is bedacht, gebaseerd op gemiddelden?
Is dat wanneer je niet in de reguliere maten past? Getallen die ooit door fabrikanten zijn opgesteld, ook weer gebaseerd op gemiddelden. En die bovendien totáál verschillend zijn per kledingmerk! En nu heb ik het over dik omdat dit voor mijn lijf geldt. Maar je kan hier dus net zo goed dun, lang etc. etc. neerzetten.
Dankjewel dat ik niet ‘standaard’ ben!
Tijdens mijn Q&A sprak ik een vrouw over dik zijn. We waren het erover eens dat ons lichaam ons enorm veel voordelen heeft gebracht. Niet voldoen aan de norm, niet automatisch kunnen slagen in de winkel. Het zorgt voor creatieve oplossingen en een open blik naar wat er wél kan.
We passen toch niet in het heersende (nu gelukkig aan verandering onderhevige) ‘schoonheidsideaal’, dus daar zijn we ook niet meer mee bezig. Scheelt tijd, energie en frustratie.
We ontdekten al vroeg dat kleding eigenlijk gewoon een lap stof is. Omdat we elk kledingstuk sowieso moeten aanpassen aan ons lijf om het te kunnen dragen.
We hebben van jongs af aan geleerd dat winkelen in je kast, zelfmaakmode, upcyclen en pimpen van je kleding het summum is. Want in de retail konden we het niet vinden. Gelukkig zijn er nu ook winkels die ruimere maten hanteren. Hoera!
Het schoonheidsideaal onder de loep
Als je naar het schoonheidsideaal door de jaren heen kijkt, zie je dat het bijna net zo veranderlijk is als het weer en ook nog eens per cultuur verschilt. Een van mijn klanten heeft bijvoorbeeld brede heupen en een smalle taille [belangrijk: dit plaats ik met goedkeuring van de bewuste klant]. Jarenlang kreeg ze te horen dat ze een (te) dikke kont had. Inmiddels heeft ze, dankzij de Kardashians, ineens het ideale figuur. Het kan verkeren! Sterker nog, er zijn zelfs vrouwen die siliconen in hun billen laten spuiten om zo’n lichaam te krijgen. Terwijl size 0 nog niet eens zo lang geleden de norm was. Wie weet hoe het ‘ideaal’ er over een paar jaar uitziet. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat we maar beter kunnen accepteren en vieren hoe we eruit zien. Wat je vandaag veel in het straatbeeld zit, is morgen weer verdwenen.
Waarom veroordeel jij je lijf?
Nu hoor ik vrouwen zeggen dat ze tegen kilo's vechten. Ik spreek vrouwen die door zwangerschap of de overgang andere lichaamsvormen krijgen en daar niet aan kunnen wennen. Ik kom vrouwen tegen die om uiteenlopende redenen dik zijn en die nooit leerden zichzelf te vieren. Dan probeer ik erachter te komen waarom iemand zichzelf dik vindt. Misschien omdat een ander dat heeft gezegd, omdat ze niet in maat 42 past of omdat ze altijd maat 34 heeft gehad en nu maat 36 draagt. Jezelf dik vinden heeft vaak niets te maken met hoe je eruit ziet.
Het doet me verdriet als ik het hoor
Ik heb zoveel vrouwen voor mijn neus tijdens kastsessies die in mijn ogen slank zijn, maar zich dik voelen. Of zich vergelijken met nog slankere vrouwen en zich schamen voor hun eigen vormen. Die opleven van de opmerking: ‘Ben je afgevallen?’ of ‘Wat maakt deze outfit je slank!’ En ik zie net zoveel vrouwen die jarenlang proberen om aan te komen omdat ze te dun zijn. En het lukt maar niet. Terwijl ze geprezen worden om hoe slank ze zijn, blijft hun menstruatie misschien al jaren uit. Ik lees elke dag in de media: ‘Zo voel je je slanker. Zo lijk je slanker. Zo kom je slanker over.’ Ik hoor in de kledingwereld en van alle style coaches dat ze tips hebben om er dunner uit te zien. Dit soort tips en opmerkingen zijn toxic! Zonder het expliciet te zeggen, vertellen ze andere vrouwen dat hun lichaam niet goed is zoals het is.
Wat is er mis met dit kledingstuk?
Waarom moeten we slanker lijken of zijn. Het is toch veel fijner om onszelf en elkaar te helpen ons lichaam te accepteren? En nog een stap verder, om ons lichaam te omarmen en het te vieren zoals het is. Ik heb inmiddels duizenden vrouwen in ondergoed gezien en niemand is hetzelfde. Helaas leven we in een maatschappij waarin we het veelal moeten doen met kleding die niet op maat gemaakt is. En als een kledingstuk niet past, denken we al snel: ‘Wat is er mis met mijn lijf?’, in plaats van ‘Wat is er mis met dit kledingstuk?’
If you have it, flaunt it!
Het heeft mij enorm veel gebracht om mijn lijf te accepteren. En die acceptatie was een heel proces. Ik jojo behoorlijk qua lijf, maar ook kilo’s lichter ben ik nog altijd dik (concreet: met mijn 1 meter 58, schommel ik tussen de 68 en 78 kilo). Ik ben anders gaan kijken, waardoor ik alleen nog mogelijkheden zie. Het heeft me geholpen in mijn ontwikkeling. Laat mij je inspireren om dat ook te ervaren. VANAF NU!
Door mijn lijf te accepteren gun ik mezelf enorm veel vrijheid. Een paar voorbeelden:
Ik ben niet bezig met een bikini body nu de zomer nadert, of WTF dat ook mag inhouden.
Ik ga altijd hier vanuit: Dit kledingstuk past mij niet. Geeft niet, het is een lap stof. Hoe kan ik het om mijn lijf draperen? Daardoor creëer ik een hele eigen garderobe.
Ik houd nooit mijn buik in. Terwijl ik al zeker honderd keer heb gehoord dat ik dat zou moeten doen. Zo bevrijdend!
Ik neem mijn ruimte in, letterlijk en figuurlijk en laat mezelf zien.
Ik sport met veel plezier drie keer per week, ook in de sportschool. I don’t give a sh*t wat andere mensen daarvan denken.
Ik laat me niet tegenhouden door mijn lijf en denk in mogelijkheden.
En zo ben ik daar gekomen...
Dat ging natuurlijk niet vanzelf. Ik ben niet geboren met een overdosis zelfvertrouwen. Ook ik ben onzeker geweest over mijn lijf. En af en toe ben ik dat nog steeds. Ik wilde volledig mezelf kunnen zijn met alles wat er is. Ik ben actief aan de slag gegaan met zelfacceptatie want ik wil me niet laten beperken door diëten. Ik wil léven! Stapje voor stapje leerde ik mezelf volledig te accepteren. Ik ben een duurzame relatie met mezelf aangegaan en wát een effect heeft dat op de rest van mijn leven!
“I’m not trying to be skinny, not trying for a size. I’m just trying to be as healthy as my body wants to be.”
~ Oprah Winfrey
Eindelijk iemand op tv die er net zo uitziet als ik
Ik ging onderzoeken, eerst bij mezelf. Hoe lopen de rondingen van mijn lijf? Waar ben ik trots op? Van welke lichaamshoudingen word ik blij? Ik heb enorm veel beeldmateriaal van mezelf bekeken. En daarnaast ben ik andere lichamen gaan bekijken. Niet in de media, want daar vond en vind ik het niet. Op straat. Ik was (en ben nog steeds) iemand die rondkijkt. Veelal kon ik in het straatbeeld in mijn buurt niet vinden wat ik zocht. Daarom ben ik de wereld over gaan reizen. Uiteraard kwam ik steeds meer verschillende vrouwen lijven tegen. Maar ook, en dat vond ik veel interessanter, andere lichaamstalen. Andere manieren van hoe vrouwen met hun lijf omgaan. Wat ze wel en niet laten zien. Wat ze wel en niet van zichzelf accepteren. Daarnaast was en is Oprah Winfrey een verademing. Eindelijk iemand op tv die er net zo uitziet als ik. Die net zo jojode en daar heel open over was.
Wil jij dit ook?
Ik heb veel geëxperimenteerd (en ik doe het nog steeds). Dit zijn mijn tips, ik hoop dat jij er net zoveel aan hebt als ik!
Neem foto's en filmpjes van jezelf om je eigen lijf te leren kennen.
Drapeer lappen stof om je heen en kijk hoe je die zelf kan vormen en shapen. Vormen die je niet kunt vinden met kant-en-klare kleding.
Zeg elke dag als je opstaat tegen jezelf: ‘Ik ben ik en dat is geweldig!’
Lees boeken, kijk films, en bezoek exposities die een verscheidenheid aan lichaamsvormen laten zien. Zo ontdek je dat jij niet alleen bent.
En voor de duidelijkheid... Als ik op de eerste écht zonnige dag van de zomer het strand op loop. Ergens in het zand plof en mijn kleding van mijn zweterige lijf trek tot alleen mijn bikini overblijft. Dan moet ik nog steeds even slikken en denk ik ook gewoon: ‘KAK! That’s a whole lot of Chiara out there!’ Maar als ik vervolgens heerlijk in zee dobber, spoelen als het ware alle twijfels van me af. Ik gun het mezelf om volledig vrij te zijn.
Wat je ook doet, vier je lijf!
Laten we ALSJEBLIEFT onze eigenwaarde niet langer ophangen aan ons lichaam. Ons niets meer aantrekken van stereotypen of schoonheidsidealen. Wij zijn allemaal wie we zijn. Precies goed. Elke dag. Trek aan waar jij zin in hebt. JIJ bent de baas over jouw lijf, jouw mindset, jouw gevoel, jouw garderobe en jouw leven.