Ongevraagd (stijl)advies; een oppervlakkige brainfart

Onlangs stond ik met een aantal vrouwen in een kring na afloop van een kleding evenement. Het evenement had bestaan uit verschillende programma onderdelen. Een kledingruilmarkt, diverse kledingreparatie workshops, een lezing (die mocht ik verzorgen) en een panelgesprek met duurzame winkeliers.

De vrouwen die bij mij stonden in de kring waren deelnemers, organisatoren en ook panelgesprek deelnemers.

We kletsten wat na over hoe fantastisch de dag was gelopen, hoe geïnteresseerd het publiek had meegedaan, hoeveel tips er wel niet waren uitgewisseld tot….één van de vrouwen het gesprek een andere richting opstuurde. Ze complimenteerde één van de vrouwen die tegenover haar stond hoe krachtig ze overkwam door haar lichaamstaal. En ze merkte ook op dat haar outfit dat alleen maar versterkte. In tegenstelling tot de vrouw die links van haar stond. Die zou ze een andere top aanraden. En een andere haircut.

Ik stond erbij en ik keek ernaar. Nog hyped up van mijn lezing, voelde ik alle hoogzittende energie razendsnel naar mijn tenen glijden.

Het gesprek werd na deze opmerkingen nogal abrupt afgebroken, de sfeer was veranderd en voor ik kon reageren, of eigenlijk mijn woorden wist te vinden, was de groep al uit elkaar gegaan.

Ik kookte. Mijn gedachten schoten alle kanten op. Wat was hier gebeurd?

Pas een paar uur later, toen ik het voorval thuis aan mijn dochter Yael vertelde, wist ik de juiste woorden te vinden. Wat hier was gebeurd, dat heet ONGEVRAAGD ADVIES uitdelen. Er werd namelijk niet gevraagd door de vrouwen in kwestie wat er werd gevonden van de outfit en de lichaamstaal. En daarbij: we kenden elkaar als groep helemaal niet.

Ik kom dit in mijn sector heel vaak tegen. Kleding, styling, mode; het roept op tot reacties. Men vindt er iets van en ZEGT er dan ook vaak iets van. En vaak zijn deze reacties veels te kort tot de bocht, onpersoonlijk en niet gelaagd. Ik krijg als ik vertel dat ik style coach ben, veelal de vraag van vrouwen: “Oh wat vind je dan van mij? Wat vind je van mijn outfit?”

Mijn antwoord is dan altijd: ‘Om iets van jou “te vinden” moet ik je eerst leren kennen. Ik wil bijvoorbeeld graag weten wat je Happy List is, wat je blij maakt in het leven. What gets you up in the morning? En daarna kunnen we in gesprek gaan over je uiterlijk, je kleding, je zelfexpressie, je keuzes, je stijl. Kortom, ik vorm graag een idee over jou van binnen uit naar buiten toe. Een idee dat jou kan inspireren de creatieve mogelijkheden uit jezelf en outfits te halen. Passend bij het leven dat jij leidt. En dat idee is iets wat ik met je bespreek en overleg en niet neerleg als een voldongen feit.”

Soms komt het advies van mensen die ons denken te kennen, soms van mensen die ons werkelijk kennen (en dat zijn de meest lastige ongevraagde adviezen om te horen) en vaker komt het van onbekenden. Ik weet ook hoe zo’n advies, een opmerking, zin, woord of blik je jaren kan achtervolgen. Maar zolang jij je realiseert dat zo’n advies geen connectie maakt met de totaliteit van jou (anders gezegd, dus in feite een oppervlakkig hardop uitgesproken brainfart is), weet je dat je er niets mee hoeft. Hoppa!

#vierjezelf

Foto: Anne de Haan